کاربردهای قرآنی واژه ذنب با تأکید بر آیه 2 سوره فتح

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

تفسیر تطبیقی، مدرسه تفسیر، مجتمع آموزش عالی قرآن و حدیث، جامعة المصطفی العالمیة، قم، ایران

چکیده

نوشتار حاضر تلاشی است برای بررسی کاربردهای واژه ذنب در قرآن با تأکید بر آیه دوم سوره فتح، ضرورت پرداختن به این پژوهش این است که کلمه ذنب در بیان مفسرین و مترجمین معانی متفاوتی دارد، بخصوص راجع به کلمه ذنب در آیه دوم سوره فتح، تفسیرهای متعددی از سوی مفسرین فریقین نقل‌شده است وبرخی از معانی ذکر شده ارتباط مستقیم با عصمت انبیا دارد و برخی براساس برخی از معانی واژه عصمت رسول گرامی3 را زیر سوال برده­اند، لذا این نوشتار که به روش توصیفی با رویکرد قرآنی نگاشته شده است، ابتدا به کاربردهای مختلف این واژه در قرآن پرداخته‌شده و سپس آرای مفسرین در مورد ذنب در آیه دوم سوره فتح، مورد نقد و بررسی قرارگرفته و در آخر به این نتیجه رسیده است که ذنب در اکثر موارد به معنای گناه است، اما در آیه دوم سوره فتح به معنای لغوی خود بکار رفته است، نه به معنای گناه شرعی که عقاب الهی را در پی دارد، ورسول خدا از هر ذنب و اثمی مبرا هستند.

کلیدواژه‌ها


 

او به خانه خدا احترام می‌گذارد، هرگز بی‌دلیل به قوم و جمعیتی حمله نمی‌کند، او اهل منطق و حساب است، پیروانش به او عشق می‌ورزند، او به‌راستی همه انسان‌ها را به‌سوی محبوبشان الله دعوت می‌کند و اگر دشمنانش جنگ را بر او تحمیل نکنند او طالب صلح و آرامش است.

به‌این‌ترتیب فتح حدیبیه تمام گناهانی که قبل از هجرت و بعد از هجرت، یا تمام گناهانی که قبل از این ماجرا و حتی در آینده ممکن بود به او نسبت دهند همه را شست (دیگر نمی‌توانند به اسلام نسبت خشونت بدهند) و چون خداوند این پیروزی را نصیب پیامبر 3 نمود می‌توان گفت خداوند همه آن‌ها را شستشو کرد.( مکارم شیرازی،ج20 ص 22.)

لازم به ذکر است که هر دودسته قابل‌جمع و مستفاد از روایت است؛ اما تحلیل‌های دیگر نیز وجود دارد که هرچند نامعقول به نظر نمی‌رسد اما ازآنجاکه دارای پشتوانه روایی یا دلیل قوی نیست نمی‌توان موردپذیرش قرار دارد، هرچند این تحلیل‌ها در عرض هم نیستند بلکه قابل‌جمع‌اند.

بررسی:

چنانچه بیان شد که مهم‌ترین اشکالاتی که بر دیدگاه‌های سابق، از قبیل در تعارض بودن با مبانی دینی، ناسازگاری با سیاق آیه، اشکالات دیگر وارد بود، بر این دیدگاه وارد نیست. این دیدگاه کاملاً با سیاق آیه و فتح سازگاری دارد و مستفاد از قرآن و روایت است.

اگر کسی اشکال کند که این دیدگاه مستلزم تقدیر گرفتن عبارت است و خلاف ظاهر است، در جواب می‌گوییم که این حرف زمانی درست است که دلیل و شاهد بر حذف وجود نداشته باشد، درحالی‌که در این مورد بر تقدیر گرفتن دلیل و شاهد قوی داریم چنانچه ذکر گردید پس این اشکال وارد نیست.

نتیجه:

در تفسیر این آیه گفته‌های بسیاری از اهل سنت در کتب تفسیری‌شان نقل گشته است، اما اکثر اهل سنت، ذنب را به گناهان صغیره پیامبر 3، تفسیر نموده‌اند و بطلان این حرف واضح است زیرا پیامبران معصوم از گناه می‌باشند، چه گناهان صغیره و چه گناهان کبیره، چه قبل از نبوّت و چه بعد از نبوّت. وبر دیدگاه‌های دیگر اهل سنت نیز اشکالات زیادی وارد است و همچنین با سیاق آیه سازگاری ندارند، بنابراین نمی‌توانند تفسیر ذنب در این آیه باشند.

در کتب تفسیری شیعه نیز چهار دیدگاه راجع به تفسیر معنای ذنب بیان‌شده است که عبارت‌اند از: ذنب مؤمنین (غفران به‌وسیله شفاعت) موانع ایجادشده از سوی کفار، دل‌نگرانی‌های پیامبر، گناهان پیامبر در نگاه کفار، چنانچه که بیان گردید و جز دیدگاه چهارم، برخی از این دیدگاه‌ها با سیاق آیه سازگاری ندارد، مانند دیدگاه اول و برخی نیز پشتوانه و شاهدی در قرآن ندارند مانند دیدگاه دوم و سوم، بنابراین، این سه دیدگاه شیعه نیز نمی‌تواند تفسیر ذنب در این آیه باشد. پس با توجه به سازگار بودن با سیاق و برخورداری از پشتوانه حدیثی و قرآنی، دیدگاه چهارم، تفسیر صحیح ذنب در آیه دوم سوره فتح، در مورد گناهان پیامبر 3، می‌باشد. پس براساس تفسیر چهارم معنای آیه چین می‌شود:

تا خداوند آثار گناهانی را که بدهکار مشرکین بودی (و به تونسبت هایی مانند جنگ طلب، آتش‌افروز، غیر قابل تفاهم، می‌دادند و به خاطر آن تو را مستحق آزار و شکنجه می‌دانستند) از دلهای آنان بزداید، چه گذشته‌ات و چه آینده‌ات را و نعمت خود بر تو تمام نموده به سوی صراط مستقیم رهنمونت شود.

منابع:

قرآن کریم، ترجمه ناصر، مکارم شیرازی.
ابن‌بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1413 ق.
ــــــــــــــــــــــــــ، عیون أخبار الرضا علیه‌السلام - تهران، چاپ اول، 1378 ق.
ابن شهرآشوب، محمد بن، علی، متشابه القرآن و مختلفه، دار بیدار للنشر، قم، 1369ق.
ابن طاووس، علی بن موسی، سعد السعود للنفوس منضود، دار الذخائر قم، بی‌تا.
ابن فارس، مقاییس اللغه، مکتب الاعلام الاسلامی قم،1404 ق.
ابن کثیر دمشقی، محمد بن عمرو، تفسیر ابن کثیر، دار الکتب العلمیة، منشورات محمدعلی بیضون، بیروت، 1419 ق.
ابو حفص سراج‌الدین، اللباب فی علوم الکتاب، المحقق: الشیخ عادل احمد عبد الموجود و الشیخ علی محمد معوض، دار الکتب العلمیة، بیروت، 1419ق.
ابوالقاسم، راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات لالفاظ القرآن، دار القلم الدارالشامیة، بیروت- دمشق، 1412 ق.
آلوسی، سید محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، دارالکتب العلمیه، بی تا.
ثعلبی نیشابوری ابواسحاق احمد بن ابراهیم، الکشف و البیان عن تفسیر القرآن، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، 1422 ق.
سیوطی، در المنثور، جلال‌الدین سیوطی، ناشر: کتابخانه آیه الله مرعشی نجفی، چاپ: قم، سال چاپ: 1404 ق
طباطبائی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1417 ق.
طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج علی اهل لجاج (للطبرسی)، نشر مرتضی، مشهد، 1403 ق.
طبرسی، فضل بن حسن، ترجمه مجمع‌البیان، انتشارات فراهانی، تهران، 1360 ش.
ــــــــــــــــــــــــ، جوامع الجامع، انتشارات دانشگاه تهران و مدیریت حوزه علمیه قم، تهران، 1377 ش.
ـــــــــــــــــــــــ، مجمع‌البیان، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1372 ش.
طبری، ابوجعفر محمد بن جریر، جامع البیان، دار المعرفه، بیروت، 1412 ق.
طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، دار احیاء التراث العربی، بیروت، بی‌تا.
عروسی حویزی عبد علی جمعه، نور الثقلین، انتشارات اسماعیلیان، قم، سال چاپ: 1415 ق.
علم الهدی، علی بن حسین، تنزیه الأنبیاء علیهم‌السلام، دار الشریف الرضی، قم، 1377 ش.
فخرالدین رازی، ابوعبدالله محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، دار احیاء التراث العربی، بیروت،1420 ق.
فیض کاشانی، ملا محسن، تفسیر صافی، انتشارات الصدر، تهران، 1415 ق.
قرطبی، محمد بن احمد، جامع الاحکام القرآن، انتشارات ناصرخسرو، تهران، 1364 ش.
قریشی، علی‌اکبر، احسن الحدیث، بنیاد بعثت، تهران، 1377 ش.
مغنیه، محمدجواد، تفسیر الکاشف، دار الکتب الإسلامیة، تهران، 1424 ق
ملاعلی قاری، شرح الفقه الاکبر، دارالنفائس، ۱۴۱۷ هـ. ق.
ناصر، مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، دار الکتب الإسلامیة، تهران،1374 ش.
نووی جاوی، محمد بن عمر، مراح لبید لکشف معنی القرآن المجید، دار الکتب العلمیه، بیروت، 1417 ق.