قوانین یا احکام اسلامی مستند به منابعی است که در زمان رسول اعظم اسلام (ص) مورد استناد بود که به‌عنوان منابع اصلی و اولی تشریع احکام اسلامی نامیده میشوند و همه مسلمین آن را قبول دارند که عبارت از کتاب و سنت پیامبر (ص) است. بنا بر قول معروف حدود پانصد آیه از آیات قرآن کریم مربوط به احکام فرعیه عملیه (احکام فقهی) است. اصحاب پیامبر (ص) پیرامون این آیات سؤالات میکردند و بیانات آن حضرت (ص) برخی جنبه تفسیر و برخی شامل تشریع قرآن و احیاناً بیان شأن نزول آیات و سُوَر بود. لذا منبع اصلی احکام اسلامی قرآن و سنت است؛ و بر این اساس نوشتار حاضر در صدد است یکی از مباحث فرعیه عملیه که طلاق نام دارد و از ایقاعات به‌حساب میآید مطرح نماید و در پی بررسی آیات مربوط به طلاق است که با شیوه فقهی اجتماعی ارائه داده‌شده است. قرآن مجید طلاق را باوجود مبغوضیت آن در نزد شارع امری جایز دانسته است.
)